Działalność nieewidencjonowana została uregulowana stosunkowo niedawno w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. – regulacja ta zaczęła obowiązywać od 30 kwietnia 2018 r. A więc jest to stosunkowa nowa instytucja w polskim prawie. Działalność ta potocznie nazywana jest również – działalnością nierejestrowaną.
Działalność nieewidencjonowana – czym jest i jakie warunki musi spełniać?
W skrócie – działalność ta polega na tym, że osoba fizyczna wykonuje odpłatnie dane czynności jednocześnie nie rejestrując działalności gospodarczej. Dla przykładu mogą to być prace związane z udzielaniem korepetycji, usługi w zakresie krawiectwa, szycia lub drobne prace w ogrodnictwie.
Aby mówić o prowadzeniu tej działalności, muszą być spełnione łącznie trzy bardzo ważne okoliczności. Mianowicie, działalność ta może być prowadzona jedynie przez osobę fizyczną. Dochód przez nią uzyskiwany nie może przekraczać w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnej płacy za pracę w kwocie brutto – w 2020 roku wynagrodzenie minimalne wynosi 2600,00 zł, a więc dochód nie może przekroczyć 1300,00 zł brutto. I ostatni warunek – osoba fizyczna prowadząca działalność nieewidencjonowaną nie prowadziła wcześniej żadnej innej działalności gospodarczej w ciągu ostatnich 60 miesięcy – dotyczy to wszystkich działalności, nie tylko tych z dokonanym wpisem do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej.
Szczegóły prawne
W związku z tym, że działalność nieewidencjonowana nie jest działalnością gospodarczą, to nie ma obowiązku zgłaszania jej do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Dodatkowo prowadząc tę formie aktywności zawodowej osoba ta nie będzie również zobowiązana do zgłoszenia siebie do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. Dzięki temu „przedsiębiorca” zwolniony jest z opłacania składek i składania deklaracji ZUS – jest to niewątpliwą zaletą.
Poza pozytywnymi przywilejami są również obowiązki, jakie osoba prowadząca ten rodzaj biznesu musi spełnić – mianowicie odprowadzać podatek dochodowy. Z tym, że w przypadku działalności nierejestrowanej, usługodawca ograniczył się do minimum formalności – osoba ta wykazuje podatek tylko w zeznaniu rocznym PIT- 36. W przeciwieństwie do podmiotów gospodarczych, gdzie przedsiębiorca ma obowiązek co miesiąc rozliczanie i opłacania zaliczek na podatek dochodowy.
W świetle prawa cywilnego prowadząc nierejestrowaną działalność, osoba fizyczna jest przedsiębiorcą. Dotyczy to przede wszystkim relacji z zleceniodawcami. Wszystkie oferowane towary lub usługi podlegają prawu odstąpienia od umowy. Konsument ma prawo wymagać okazania dowodu zakupu, jak i również ma prawo złożyć reklamację zakupionego towaru lub wykonanej usługi.
Podsumowanie – czy warto?
Niestety nierejestrowana działalność nie oznacza, że można całkowicie zapomnieć o obowiązkach związanych z prowadzeniem własnej firmy. Wbrew pozorom i zapowiedziom rządu, działalność ta nie jest całkowicie wolna od wszelkiego rodzaju kosztów i formalności. Wiele pobocznych, ale wciąż istotnych przepisów nie zostało znowelizowanych, co w efekcie nowe rozwiązania, które miały być ułatwieniem, są korzystne tylko dla nielicznych osób.
